براهنگ (دیارعشق)
اﯼ ﺍﻧﺴﺎﻥ ﺩﺭﻋﺼﺮﻣﻌﺮﺍﺝ ﭘﻮﻻﺩﻭﺍﺻﻄﮑﺎﮎ ﻓﻠﺰﺍﺕ ﻭ ﺩﺭ ﺍﺯﺩﺣﺎﻡ ﺻﺪﺍﻫﺎﯼ ﮔﻮﻧﻪ ﮔﻮﻥ ﻋﺼﺮﻣﺎﺷﯿﻦ ﻣﻮﺍﻇﺐ ﺑﺎﺵ ﮐﻪ ﺩﺭﺳﻄﺢ ﺳﯿﻤﺎﻧﯽ ﻗﺮﻥ ﺧﺪﺍﯾﺖ ﺭﺍﻓﺮﺍﻣﻮﺵ ﻭ ﺍﻧﺴﺎﻧﯿﺘﺖ ﺭﺍﮔﻢ ﻧﮑﻨﯽ (ﻋﻠﯽ ﺯﺍﺭﻋﯽ)
براهنگ (دیارعشق)
اﯼ ﺍﻧﺴﺎﻥ ﺩﺭﻋﺼﺮﻣﻌﺮﺍﺝ ﭘﻮﻻﺩﻭﺍﺻﻄﮑﺎﮎ ﻓﻠﺰﺍﺕ ﻭ ﺩﺭ ﺍﺯﺩﺣﺎﻡ ﺻﺪﺍﻫﺎﯼ ﮔﻮﻧﻪ ﮔﻮﻥ ﻋﺼﺮﻣﺎﺷﯿﻦ ﻣﻮﺍﻇﺐ ﺑﺎﺵ ﮐﻪ ﺩﺭﺳﻄﺢ ﺳﯿﻤﺎﻧﯽ ﻗﺮﻥ ﺧﺪﺍﯾﺖ ﺭﺍﻓﺮﺍﻣﻮﺵ ﻭ ﺍﻧﺴﺎﻧﯿﺘﺖ ﺭﺍﮔﻢ ﻧﮑﻨﯽ (ﻋﻠﯽ ﺯﺍﺭﻋﯽ)
دیارعشق
دیارعشق این براهنگ نیکو زمین
خطه ای است ازملک ایران زمین
دیاری است میان یک سلسله کوه
پراززیبایی وفروشکوه
برای حفظ این دیار
مردماش چو کوه امیرکوه استوار
دست دردست هم داده اند شده اند یار
ازآن حفاظت میکنند صدف وار
براهنگ لؤلؤاین صدف است
حفظ آن تنهاهدف است
براهنگ سرزمینی است خوب وقشنگ
بامردمانی یک دل ویک رنگ
که نیست توش رنگ وریا
دل مردماش نیست سیا
سرزمینی که ساخته شده
دیواراش ازمهربونی
توخونه هاش همزبونی
توایواناش لطف وصفا
توکوچه هاش مهرووفا
مردمش فراتر از فرشته ها
انسانیت توده ما
توسرزمین قصه مان
محسوب میشه شرط اول
توسرزمینش نداره جا
کیدومکروحقه ودغل
یه سرزمین یه دسته گل
گل لاله گل سنبل
میشه شنیدروی گلاش
نغمه قمری نغمه بلبل
یک سرزمین خوب سرشت
قطعه ای ازخاک بهشت
لباس مردمش حیا
خونه هاشون شلوغ
پرازبر و بیا
بارون چشاشون اسیدی نیست
تو این سرزمین پلیدی نیست
دل مردمش بدون زنگ
بادود گناه نشده رنگ
شیطون ازاین سرزمین
دور هزاران فرسنگ
سرزمینی که صلح صفا
مهر و وفا
همدلی وهمزبونی
نمایانند تو کردار وتو رفتار
توی گفت وگفتار
یه سرزمین که مادیات
پول وطلا وبادیات
تو فکرمردمش نیاد
سرزمینی که مردمش یه پیکرند
پیروراه حیدرند
مطیع امررهبرند
حرفاش رو با دل وجان میخرند
یه سرزمین یه میخانه
توش حدیث پیمانه
راه نداره توش بیگانه
ایناحقیقته نه افسانه
ای سرزمین من ای نوردیده
(رهگذر) این این شخص دل رمیده
تورابه همدمی برگزیده
ازبرگ گلت چیده
ازجام می ات سرکشیده
ای سرزمین من ای تاج سرم
درسفرو در حضرم
درشام وسحرم
ازت باخبرم
ازعشقت غوطه ورم
هرگزازت دل نبرم
چه خوش رنگ وقشنگ است این بنایش
خداوندانگه دارازفنایش
بکن حفظ رهگذر را هم برایش
که باشدیاورملک وسرایش
علی زارعی(رهگذر)
