علت نام گذاری بشاگرد

در کتب تاریخی بشاگرد را به صورت بشکارد،باشکرد،باشجرد،بشگرد و بشاگرد نوشته اند اما این که وجه تسمیه ی آن چیست به درستی معلوم نیست.در لهجه ی محلی معمولا آن را بشکرد و مردم آن را بشکردی مینامند.

در لغت نامه ی دهخدا در تعریف بشاگرد آمده است : بشاگرد از "بش "به معنی یال و گردن اسب است،"بش "با ریشه هندی در پهلوی "وش "و در اوستا "ویش "به معنی زهر به کار رفته است.در برهان قاطع "بش"(به ضم اول)کاکل آدمی و موی گردن و یال اسب است وزراعتی را گویند که با آب باران حاصل شود.

در بشاگرد نیز هر چند زمین مسطح رزاعتی بسیار ناچیز است اما بعید نیست که یک وجه تسمیه آن به بش (زراعت دیم) و بشکار(کسی که زراعت دیم دارد) ارتباط دارد.

در زبان بعضی از مناطق بشاگرد "بش" به معنی باران های تابستانه نیز به کار میرود و کرت و کرد به معنی منطقه کاربرد دارد.

از آنجایی که بشاگرد تابستان ها ی پربارانی داشته و دارد به احتمال زیاد بشاگرد به معنی شهر یا منطقه باران های تابستانی باشد.

با دخل و تصرف از کتاب جاسک در گذر زمان اثر احمد سایبانی